ΤΟ ΠΑΙΓΝΙΟ ΤΗΣ

πάντως δεν ήταν τα μαλλιά της που εξαπέλυσαν τους καταρράκτες
αυτά γεννούσαν μόνο σκάλες να αναρριχώνται οι επίδοξοι εραστές
(κι ύστερα βέβαια τους γκρέμιζαν με βία)

Ο ΦΥΛΑΞ

-Εγώ φτιάχνω δάση
μόνο για ελάφια κύριε
κι ίσως για κανένα φεγγαρόφως...
Αδύνατον να σας αφήσω να περάσετε.

-Κι όμως, του είπα, εγώ πλάθω ελάφια
κι ακόμη
σαν βαδίζω μες στο δάσος
το φεγγαρόφως με περιλούζει
γιατί λατρεύει και περιλούζει
πάντοτε τους πιο θλιμμένους.

-Αν είναι έτσι, το πράγμα αλλάζει.
Μπορεί και να συνεργαστούμε, είπε,
τείνοντάς μου εγκάρδια το τρυφερό, τραχύ του χέρι.

περιοδικό τεφλόν, τχ. 1, άνοιξη-καλοκαίρι 2009