ΑΡΧΗ ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑΤΟΣ

Κάποτε ανήκω στη σιγή μου.
Άλλοτε, πάλι, στη μορφή μου.

Μα όταν στ' αλήθεια φτερουγίζω
χάος με αγγίζει και το αγγίζω.

ΣΑΝ ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΑ

Σαν φτερούγισα αργά
από κάτι πιο έσχατο
σαν φτερούγισα κάτι
ψιθύρισε
"ξέρεις, όπου γεννιέσαι
κάποια νήσος πεθαίνει

ξέρεις, τα πράγματα
υπάρχουν κι αλλιώς

Μα δεν
είναι".

ΘΑ 'ΡΘΕΙ

Θα 'ρθεί.
Στο βουβό φως χορεύοντας
σαν μια οικεία μορφή.
Θα 'ρθεί.
Σχεδόν παράδοξη
και μεταφυσική
όπως ας πούμε μι' άξαφνη
στο δώμα μου βροχή.

Για να δώσει στους τρόπους μου
τη μυστική καρδιά τους.
Για να προσφέρει ένδυμα
στα ρόδα τα γυμνά τους.

Θα 'ρθεί
η αποσπασμένη μου
σκιά η μοναχή.

επιλογή από τη δημοσίευση "5 ποιήματα", περ. η λέξη, τχ. 189