***Νίκος Βιολάρης

Αχτίδες νυχτόβιες

εκδόσεις Γαβριηλίδη, σ. 37, 7,32 ευρώ

Στην ποίηση του Νίκου Βιολάρη συναντά κανείς μία από τις πλέον χαρακτηριστικές γραφές ανάμεσα σ' εκείνες των νεότερων ποιητών. Πρόκειται για συνθέσεις ελεγειακές, χτισμένες ανάμεσα σ' ένα αβέβαιο εσύ και το ένα, που στην ποίηση αυτή αναδύει ένα σπάνιο λυκόφως, μέσα στο οποίο δεν διαφαίνεται κανείς, παρά η κομψή σκιά της μοναξιάς της σκιάς του ανθρώπου. «Οταν δεν νύχτωνε -κάπου στα βράχια- μ' έναν εύθραυστο τρόπο - γεννιόταν η ωχρότητα. Χωρίς πόνο αλήθεια - αλλά τραγουδώντας και ντύνοντας τα πάντα - ωραίο άρρωστο φως. Οταν ξημέρωνε - κι οι αχτίδες μου χάνονταν - η ωχρότητα τότε - έναν κόσμο ξεκλείδωνε - οπού φάροι κλονίζαν - της θαλάσσης τον θάνατο - πάντα - παρηγορητικά - μες στις σπασμένες ώρες».

Χ.Σ.Κ.

 Χρίστος Κρεμνιώτης, ελευθεροτυπία, βιβλιοθήκη, 27/11/2009