ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙΡΟΣ

Τώρα τώρα πηγαίνω
τώρα τώρα διαβαίνω
δυναμωμένος απ' τα πράγματα της νύχτας
κι από τα σώματα
(ενδεχομένως)

Τώρα τώρα πηγαίνω
τώρα τώρα διαβαίνω
παίρνω τους δρόμους μου
γεννώ
τους ίδιους άδειους δρόμους μου
ήρεμα Όραμα αλυχτώ
ήρεμα τώρα
καλό σκυλί να 'σαι Όραμα
και του καιρού τα κόκαλα
να μασουλάς ησύχως

Τώρα τώρα πηγαίνω
τώρα τώρα διαβαίνω
παίρνω τους δρόμους μου
γεννώ
τους άδειους δήμιους δρόμους μου

διαιρούμαι
                   ονειρεύομαι
εμπύρετος περιπατώ
κι απορώντας
                       ολοένα απορώντας

είναι παιδιά πολλών ανθρώπων οι κραυγές μου
ή νά 'ναι μοναχά δικές μου;

Κι άστε με νά 'μαι
όχι άσμα μα απόσπασμα
άστε με νά 'μαι
και να βαδίζω βάδισμα
απονενοημένο
εν μέσω σκοτωμένων και σκεπτόμενων.

περιοδικό τεφλόν τχ. 16, χειμώνας-άνοιξη 2017