ΜΕ ΤΗ ΦΘΑΡΜΕΝΗ ΓΥΜΝΙΑ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Με τη φθαρμένη γύμνια του Αυγούστου
τους ιδρωμένους, παλιάτσους ήλιους
που μας χάρισαν πάνω απ' τα πράγματα
κι από τα άβατα βράχια
μια ακόμα έξοχη, θαμπή παράσταση μελαγχολίας
σκεδάζοντας τα παλιά νέφη
που έσκιαζαν μπαλωμένη την ψυχή τους
(κι όχι μόνο τη δική τους)

Με τη φθαρμένη, φιμωμένη γύμνια του Αυγούστου
και τη φθαρτή -πόσο φθαρτή- φορεσιά των παλιάτσων
εθέαθης, Καλοκαίρι, να χωλαίνεις στους χειμώνες
σαν έπεσε η αιμάτινη αυλαία οριστικά
σαν χάθηκαν οι έκθαμβοι, τραυλοί συνδαιτημόνες.

τα ποιητικά, τχ. 1