ΑΡΧΗ ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑΤΟΣ

Ποτέ δεν οικοδομώ.
                             
                                 Φτερουγίζω

Τρόπος
που κάποτε ασφαλώς
με κάνει να δακρύζω.

Αλλά έτσι γνωρίζω
των ωρών μου τον θάνατο.

ΤΟ ΒΡΑΔΥ

Το βράδυ
δεν πέφτει
ούτε έρχεται
το βράδυ αργά
σπάει μέσα μου

Γιατί είμαι μια λίμνη
χωρίς πρόσωπο πάντα
και είμαι η λάσπη
στων κρυφών άστρων
τα όνειρα

Το βράδυ λοιπόν
πια δεν πέφτει
ούτε έρχεται
το βράδυ χάνεται
σαν καλός
επισκέπτης

πλανόδιον, τχ. 44. Ιούνιος 2008